Geschreven door René Hol en Valerija Olsevska
Het is bijna onmogelijk om een supply chain van een OEM-er zonder toeleveranciers voor te stellen. Toelevering betekent dat een deel van het productieproces van een OEM-er wordt toegewezen aan een externe partij – de toeleverancier. Toeleveranciers hebben geen eigen product: ze produceren producten van hun klanten. Er zijn verschillende redenen om productiecapaciteiten uit te besteden. Dit kan door capaciteitsredenen of door de behoefte aan een bepaalde capaciteit van een toeleverancier (bijv. technologie of apparatuur). In het huidige bedrijfsleven staan strategische redenen echter bovenaan. OEM-bedrijven willen flexibeler zijn, willen hun risico’s delen en hebben betere productieprocessen nodig om aan de eisen van hun klanten te voldoen.
Het DNA van toeleveranciers bestaat uit meerdere dimensies; in deze blog worden drie aspecten belicht die van invloed zijn op de toegevoegde waarde die aan een OEM-er wordt geleverd.
De aard van productietechnologie
Zoals in elk productiebedrijf, is de aard van de gebruikte productietechnologie een belangrijk strategisch onderscheidend vermogen. Over het algemeen kan uitbesteding worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen: uitbesteding op basis van objecten of artikelen en uitbesteding van werkzaamheden (bv. schilderen of oppervlaktebescherming). Uitbesteden van objecten omvat het uitvoeren van een volledig productieproces, terwijl uitbesteding van werkzaamheden een stap is binnen het productieproces van een klant. Binnen de uitbesteding van objecten, kunnen we een onderscheid maken tussen uitbesteding van onderdelen, uitbesteding van componenten of assemblages (bv. PCB’s) en uitbesteding van systemen of complete producten. Dit onderscheidt beïnvloedt de relatie en materiaal- en informatiestromen tussen een toeleverancier en een OEM-er.
De mogelijkheden van toeleveranciers
Aangezien de toeleverancier per definitie geen eigen product heeft, is het capaciteitsprofiel van een toeleverancier een van de belangrijkste criteria voor OEM-ers. De meeste toeleveranciers positioneren zichzelf als dienstverleners in de productie, maar hun kritische capaciteiten worden vooral bepaald door hun mate van betrokkenheid bij R&D en innovatie. Hier kunnen we als eerste groep toeleveranciers onderscheiden die leveren op basis van de specificaties van de klant. De middelste groep wordt gekenmerkt door de technische competenties en gespecialiseerde technologische kennis – de toeleverancier maakt de tekening en produceert deze vervolgens. De derde groep toeleveranciers zijn probleemoplossers, ze zetten R&D vaardigheden sterk in en lopen een hoger risico.
De positie van de toeleverancier in de supply chain van een OEM-er
In de meeste gevallen definieert het capaciteitsprofiel de laag in de supply chain waartoe een toeleverancier behoort. In de automobielindustrie en op andere assemblage gebaseerde productie, besteden toeleveranciers van een hoger niveau uit aan hun eigen toeleverancier, waardoor een structuur met meerdere niveaus ontstaat. Het eerste niveau van toeleveranciers zijn betrokken bij de product- en systeemontwikkeling. Toeleverancier van een lager niveau zijn doorgaans kleiner, hebben minder expertise en zijn gespecialiseerd in de productie of verwerking van een kleiner assortiment producten. Sommige OEM-ers geven er de voorkeur aan om rechtstreeks contact te leggen met de meeste toeleveranciers in hun supply chain, waardoor ze naar een niveau hoger stijgen. Dezelfde toeleverancier kan echter tot meerdere niveaus behoren met betrekking tot verschillende klanten of soms zelfs tot één klant. De structuur van het niveau geeft voornamelijk de mate van invloed in de supply chain aan – een hoger niveau heeft meer technische invloed op de rest van de supply chain.
De strategische ontwikkeling van een toeleverancier kan verschillende wegen inslaan. Het bedrijf kan opereren op de grens tussen het zijn van een leverancier van standaardcomponenten en een toeleverancier (neem bijvoorbeeld het bedrijf Lenovo, dat oorspronkelijk een IBM- toeleverancier was, maar tegenwoordig een eigen productlijn heeft (1)). Andere toeleveranciers proberen hun concurrentiepositie veilig te stellen door een toeleverancier van toegevoegde waarde te worden. Dit is een belangrijke strategische zet. Het brengt het bedrijf van een toeleverancier van een lager niveau dichter bij een OEM-er. Dit heeft grote gevolgen voor de manier waarop jij jouw bedrijf stuurt en controleert. In de volgende blog bespreken we de gevolgen van de strategische keuze om een toeleverancier met meerwaarde te worden – een strategische partner voor een OEM-er.
(1) Arrunada, B., & Vázquez, X. When Your Contract Manufacturer Becomes Your Competitor (2006). Harvard Business Review, Vol. 84, No. 9, pp. 135-145. Available at: https://hbr.org/2006/09/when-your-contract-manufacturer-becomes-your-competitor
